พูดคุยกับแฟรงค์ มัลเลอร์…
สวัสดีครับ ผม แฟรงค์ มัลเลอร์
ชีวิตของผมเริ่มเมื่อไรหรอครับ ชีวิตผมเริ่มที่เมืองวัพเพอร์ทอล ประเทศเยอรมนี หลังจากเรียนจบตอนผมอายุ 18 ปี ตอนนั้นผมอยากเป็นนักกีตาร์ครับ ผมต้องเผชิญกับการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ซึ่งถือว่าเป็นการตัดสินใจที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตผมเลยทีเดียว ก็เมื่อต้องเข้าร่วมกองทัพเยอรมัน สิ่งที่ทุกคนเรียกกันว่า “หน้าที่พลเมือง” ครับ
ตามความเชื่อของผม กองทัพมันเป็นอะไรที่ไม่เข้ากับผมเอาเสียเลย หลังจากให้คำให้การที่น่าเชื่อถือว่าผมไม่สามารถทำร้ายชีวิตใครได้ ทั้งจากการเขียนจดหมายแจ้งและการขึ้นศาล ผมถูกส่งตัวไปอีกเมืองที่มีชื่อว่า วัลซ์เบิร์ก ที่นั่นผมทำหน้าที่เป็นบุรุษพยาบาลที่ต้องไปกับรถฉุกเฉินครับ สิ่งที่ผมเรียนรู้จากงานครั้งนี้คือการตัดสินใจที่มีผลต่อความเป็นความตายทุก ๆ วัน และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นชีวิตผมก็ว่าได้ครับ
2 ปีหลังจากการทำงานมือเปื้อนเลือด และความเศร้าสลดในใจผมก็ชักชวนให้ผมเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นแทน ผมกลับไปเรียนต่อในภาควิชาประวัติศาสตร์ โบราณคดีวิทยาก่อนประวัติศาสตร์ และปรัชญา ผมสำเร็จการศึกษาปริญญาโทจากสาขาอักษรศาสตร์ แต่สุดท้ายผมก็คิดได้ครับว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องในชีวิต ผมจึงเบนมาเป็นนักแต่งเพลง หลังจากไปรับการเทรนนิ่งและได้ทำงานกับหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นแล้ว ผมเริ่มเข้าร่วมสถานีวิทยุท้องถิ่นเป็นเวลา 2 ปีต่อมา
ในปี ค.ศ.1993 ชีวิตผมรายร้อมไปด้วยทีมงานจากสถานีทีวีเพลงเยอรมันที่ชื่อว่า วีว่า (VIVA) 2 ปีต่อมาผมก่อตั้งบริษัทสื่อ เราทำการสัมภาษณ์คนดัง ที่นั่นผมทำบทสัมภาษณ์ทางวิทยุ และทำหนังสั้นเกี่ยวกับดาราเพลงร็อคและเพลงป็อป ให้กับสถานีในเยอรมันทั้งหมด ตอนนั้นผมเริ่มทำธรุกิจการตลาด ซึ่งชำนาญการในเรื่องหนังทำเงิน ทำคลิปวีดีโอให้กับธุรกิจเล็ก ๆ และการผลิตสื่อขนาดภาพยนตร์ให้กับบริษัทใหญ่ ๆ หลายแห่ง หลังจากชนะรางวัล ยูโรเปียน คอร์ปอเรท มีเดีย อวอร์ด และ เยอรมัน ทัวริสซึ่ม มีเดีย อวอร์ด ในปี ค.ศ.2008 ผมตัดสินใจลาออกจากงานผลิตสื่อขนาดใหญ่
ผมเชื่อว่า ชีวิตมีไว้ให้ใช้ และชีวิตมันจบลงได้รวดเร็วมาก ตอนนั้นผมรู้ครับว่ามีอีกหลายสิ่งที่ผมอยากทำ และชีวิตมันมากกว่าการไปทำงานออฟฟิสทุกวัน นอกจากงานก่อนหน้านี้ที่ผมทำแล้ว ผมได้เรียนรู้วิธีการทำกีตาร์คลาสสิคจากครูคนเก่ง เจอโรลด์ คาร์ล แฮนนาบาช และผมลงเรียนการเขียนบทไปด้วย
ในที่สุดผมก็เปลี่ยนชีวิตของผมไปสิ้นเชิงเลยครับ ตอนที่ผมย้ายมาอยู่เชียงใหม่ ผมมีโอกาสได้ทำกิจกรรมหลากหลายประเภทมาก ผมเขียนนวนิยายเรื่องแรก เรื่องบุราค (Burak) ขณะที่เจาะลึกงานศิลปะการถ่ายภาพ หลังจากนั้นผมเริ่มเรียนการทำปกหนังสือจากกุรุ โรเจอ กรีน ที่บ้านเกิดผม เมืองวัลเพอร์ทัล เพื่อเป็นการผนวกงานเข้ากับงานหนังสือพิมพ์ ผมยังคงเขียนบทความและคอนเซ็ปและต้องขอบคุณที่มีเทคโนโลยีดิจิตอล สุดท้ายผมจึงได้ก่อตั้งบริษัทหนังที่ผมทำงานเพียงลำพังภายใต้ชื่อ ไมเล่อฟิล์มด็อทเดอ (myllerfilm.de)
ตอนนี้ ผมกำหลังผันตัวเองไปเป็นผู้กำกับภาพ และตัดต่อภาพยนตร์ให้คุณสจ๊วต เรื่องไนท์คิลล์ งานนี้นี่พิสูจน์ให้ผมเข้าใจเลยครับว่าชีวิตที่แท้จริงคืออะไรกันแน่